Maligne Lake en Wells Grey Park

Zaterdag 21 september
Wij hebben vanmorgen om 7 uur de wekker gezet. Om half acht vertrekken we naar Maligne Lake. Dit ligt aan het eind van een doodlopende weg van 44 km. We passeren eerst Medicine Lake. Dit meer staat gedeeltelijk droog. Dat komt omdat hier het water in de bodem verdwijnt, zo ontstaat een onderaardse rivier die 20 km. verderop in de Maligne Canyon weer boven de grond komt. Onderweg zien we een kudde Whitetail Deer lopen. Ze liepen aan de oever van het meer te grazen. Ons vroege vertrek was dus niet voor niets geweest. Aangekomen bij Maligne Lake is het bewolkt maar droog. De foto's die we maken lijken wel zwart-wit. Dat geeft een speciaal effect. Na wat rondgekeken te hebben rijden we weer terug richting Jasper. Aan het eind van deze weg gaan we nog naar de Maligne Canyon. Dit is een hele lange, diepe, smalle kloof waar het water doorheen stroomt. We zijn afgedaald tot de derde brug over de kloof. Daarna natuurlijk weer een flinke klim terug. We vinden dat we rond Jasper genoeg hebben gezien en gaan weer verder. We hebben het noordelijkste punt van onze reis bereikt en gaan op weg richting het zuiden. We verlaten Alberta en rijden British Columbia weer binnen. De klok moet weer een uur achteruit. We passeren Mount Robson. Dit is de hoogste berg van de Rocky Mountains. We zien er niet veel van, de bewolking hangt veel te laag. Af en toe valt er een buitje regen. Dan stoppen we bij de Rearguard Falls. De Fraser River valt hier in volle breedte meters naar beneden. Weer zeer indrukwekkend om te zien. Net voor de waterval komen 4 boten uit het water. Ze moeten voorbij de waterval lopen om dan weer het water in te gaan. De boten worden vanaf een hoge stellage weer te water gelaten. Als iedereen weer in te boten zit krijgen ze meteen een stroomversnelling. Er wordt wat afgeroepen in de boten. Dit was erg leuk om te zien. Dan rijden we door naar Valemount en zoeken een plekje op de camping.
Zondag 22 september
Vandaag geen wekker. We staan op ons gemak op en doen onze dagelijkse dingen. We proberen nogmaals een filmpje op de site te zetten maar dat wil weer niet lukken. We hadden al een paar leuke filmpjes uitgezocht dus wie ze wil zien moet maar eens komen kijken als we weer thuis zijn. Omdat we twijfelden welke dieren we nu precies gezien hadden hebben we het nagevraagd aan een Canadees. We bleken er helemaal langs te zitten. In het Yoho park hebben we elken gezien en op de weg naar Maligne Lake waren het Bighorn Sheep. Na geskypt te hebben met Tamara vertrekken we. Onze bestemming vandaag is Clearwater. Het is niet zo heel ver dus we rijden op ons gemak. Onderweg is niets bijzonders te zien. We stoppen in enkele kleine plaatsjes maar daar is niets bijzonders te zien. Het zijn meestal maar een paar huizen bij elkaar. De huisjes zijn maar klein, ook wonen veel mensen in een stacaravan. Wel zie je overal hout liggen, dat is hier in overvloed. In Clearwater gaan we eerst naar het infocentrum voor Wells Gray Park. Dat willen we morgen bezoeken. Zo weten we meteen wat de mooiste plekjes zijn. Ook vragen we naar een supermarkt die op zondag open is. Gelukkig is er een in de buurt want we zijn bijna door onze watervoorraad heen. Na een plekje te hebben gevonden op de camping de was gedaan. Alles is weer schoon, we kunnen er dus weer tegen. De avond afgesloten met een wandelingetje rond de camping en een potje skipbo. (Elly: Peter heeft deze keer gewonnen).
Maandag 23 september
We gaan vandaag het Wells Grey Park bezoeken. We staan op een camping aan de ingang en na 10 km. staan we al bij de eerstejaars stop, de Spahats Falls. Na 10 minuten lopen komen we bij de waterval. Een waterval die van grote hoogte naar beneden valt. De 2e stop is de Moul Falls. We moeten eerst 2.9 km lopen voor we er zijn. Eerst over een mooi breed bospad, de laatste km. is een steil, stenig pad naar beneden. Dis is ook weer een hoge waterval, net als de vorige en ook prachtig. Na teruggewandeld te zijn hebben we de koffie wel verdiend. 20 km. verder stoppen we bij de Dawson Falls. Na een klein stukje lopen staan we we voor een verval van de rivier van wel 100 meter breed, ook weer prachtig. 8 km. verder stoppen we bij het hoogtepunt van het park, de Helmcken Falls. We eten eerst een boterham. Dan zien en horen we in de verte een onweersbui aankomen en besluiten de afwas maar even te laten staan en eerst maar te gaan kijken. Na een korte wandeling komen we bij de waterval. Hier valt de Murtle River 141 meter naar beneden in een soort halfronde kom. Onderaan vervalt het water ook nog, het is wederom prachtig. Na de nodige foto's te hebben gemaakt gaan we gauw terug. We hebben in dit park genoeg gezien en besluiten terug te rijden. Het begint hard te waaien en te regenen. We zien enkele bomen en takken die zijn omgewaaid, 1 boom lag zelfs helemaal op de weg maar was reeds door anderen aan de kant geschoven. Het is pas halverwege de middag dus we besluiten vast door te rijden naar Kamloops. De regen en de zon wisselen elkaar steeds af maar we zitten droog. We komen langs een heel stuk dat is verwoest door bosbrand, blijft altijd triest om te zien. In Kamloops eten we nog snel iets en zoeken de camping op. Hier zijn we ook geweest tijdens onze 2e overnachting. We hebben een hele ronde gereden en inmiddels meer dan 2.000 km. op de teller staan. De avond wordt besteed aan het uitzoeken van de foto's, die zij al bijna niet meer te tellen.